Water – Onze vitale fontein | Drinkwaterzuivering voor particuliere huishoudens
Water is ons belangrijkste voedsel.
Bijna elk proces in het lichaam is afhankelijk van water. Het transporteert voedingsstoffen en zuurstof via de bloedbaan naar de cellen. Iedereen die regelmatig voldoende water drinkt, zorgt voor een betere verzorging van de cellen en voelt zich daardoor efficiënter, alerter en geconcentreerder, oftewel allround vitaal. Drinkwater is daarom van groot belang voor een goede gezondheid: met de FERMANOX drinkwaterzuivering voor particuliere huishoudens krijgt u direct drinkwater.
Vanuit uw bron – grondwater rechtstreeks in uw glas!
Grondwater – Natuurlijk gezond
Drinkwater wordt in Duitsland grotendeels gewonnen uit grondwater en maakt daarom deel uit van de natuurlijke watercyclus.
Doordat het water langzaam door de bodemlagen sijpelt, wordt het op natuurlijke wijze gezuiverd van veel ongewenste stoffen. Tegelijkertijd lost het waardevolle mineralen en sporenelementen op en neemt deze – afhankelijk van de gesteentestructuur – in verschillende concentraties en samenstellingen op.
Het grondwater is dus een weerspiegeling van de regio en geeft het water zijn eigen karakter en smaak als het de grond in gaat.
Hoeveel water krijg je gemiddeld voor één cent?
Volgens de huidige statistieken bedraagt het gemiddelde drinkwaterverbruik per hoofd van de bevolking in Duitsland 121 liter per inwoner per dag voor particuliere consumptie.
Mineraalwater
Een enkele fles mineraalwater kost in Duitsland gemiddeld 50 cent per liter, dat wil zeggen dat je voor 1 cent slechts 20 ml mineraalwater krijgt. (= 1 borrelglas vol water).
Openbaar water
Een kubieke meter drinkwater (1000 liter) kost in Duitsland gemiddeld 1,65 euro. Een liter water kost dus 0,00165 euro of 0,165 cent, dus H. Voor 1 cent krijg je ongeveer 6 liter drinkwater uit de openbare voorziening. (= 1/2 emmer water).
Eigen water
De kosten van uw eigen water bestaan voornamelijk uit de energiekosten voor het verpompen van het water. Deze bedragen circa 5 cent per kuub (= 1000 liter); d.w.z. voor 1 cent krijg je ca. 200 liter water. (= 2 badkuipen).
Stiftung Warentest (testuitgave 07/2012) stelt bovendien dat drinkwater “spotgoedkoop” en van hoge kwaliteit is in vergelijking met mineraalwater en bovendien vaak meer mineralen bevat.
Grondwater – Duidelijke winnaar in de ecologische balans van drinkwater
Het consumeren van mineraalwater vergt ongeveer 1.000 keer zoveel energie als drinkwater. Hoe verder het mineraalwater van het bottelpunt naar de consument wordt getransporteerd, hoe groter het verschil.
Het ecologisch evenwicht is het meest positief voor het gebruik van het eigen grondwater als drinkwater. Lange transportroutes zijn niet meer nodig omdat er gebruik wordt gemaakt van het water van uw eigen terrein. Er worden dus alleen energiekosten gemaakt voor het verpompen van het water uit de put.
Bovendien is er geen verpakkingsmateriaal nodig zoals bij mineraalwater. Ook ons eigen water staat altijd koel ter beschikking.
Moeilijkheden veroorzaakt door grondwatergebruik
Grondwater is afkomstig van regenwater dat in de grond sijpelt. Naarmate het water door de bodemlagen sijpelt, wordt het microbiologisch gezuiverd, maar wordt het tegelijkertijd steeds zuurstofarmer.
In de diepe grondwatervoerende bodemlagen bevat het grondwater doorgaans geen zuurstof meer. Door het gebrek aan zuurstof lossen ijzer (Fe2+) en mangaan (Mn2+) in verhoogde concentraties op. Ammonium (NH4+) kan ook ontstaan tijdens biologische afbraakprocessen als er sprake is van zuurstofgebrek. Deze stoffen kunnen niet in opgeloste vorm worden uitgefilterd.
Water met een hoog ijzer- (Fe2+), mangaan- (Mn2+) en ammonium- (NH4+) gehalte heeft een behandeling nodig voordat het als drinkwater kan worden gebruikt conform de Drinkwaterverordening (TrinkwV)[1]. Bovendien veroorzaakt water dat ijzer en mangaan bevat bruine en zwarte aanslag en verkleuring.
[1] TrinkwV: Drinkwaterverordening in de versie van 2 augustus 2013 (BGBl. I p. 2977)
Drinkwaterkwaliteit – rechtstreeks uit de bron, met FERMANOX® drinkwaterbehandeling.
De drinkwaterkwaliteit kenmerkt zich vooral door een hoge sensorische kwaliteit. Drinkwater moet helder, zuiver en smakelijk zijn.
Water dat ijzer bevat, is troebel. Het wordt bruin, ziet er onsmakelijk uit en smaakt niet lekker.
Voor de zogenaamde “indicatorparameters” ijzer, mangaan en ammonium stelt de Drinkwaterverordening ook duidelijke grenzen aan hoe hoog de concentraties in drinkwater maximaal mogen zijn.
Gezond water | Grenswaarden volgens de Drinkwaterverordening
IJzer en mangaan zijn de twee meest voorkomende zware metalen in de aardkorst, komen vaak samen voor in mineralen en zijn vaak beide in verhoogde concentraties aanwezig in het grondwater. De geogeen bepaalde concentraties liggen doorgaans ruim onder het voor de gezondheid relevante bereik voor een volwassene.
De Drinkwaterverordening stelt om sensorische en technische redenen aanzienlijk lagere grenswaarden vast[1].
In november 2011 is de Drinkwaterverordening gewijzigd.
Sindsdien zijn de lage grenswaarden van de Drinkwaterverordening bindend voor alle gebruikers. Er zijn geen uitzonderingen meer voor kleine leveranciers. FERMANOX® garandeert de naleving van de drinkwatergrenswaarden niet alleen voor ijzer, maar ook voor mangaan en ammonium. Daarnaast garandeert FERMANOX® ook dat andere oxideerbare ingrediënten zoals nitriet, arseen, waterstofsulfide en methaan, die minder vaak voorkomen, onder de drinkwatergrenswaarden blijven.
[1] TrinkwV: Drinkwaterverordening in de versie van 2 augustus 2013 (BGBl. I p. 2977)
Uittreksel uit de drinkwaterverordening [2]
§ 7 Indicatorparameters en bijlage 3
| Parameter | begrenzing |
|---|---|
| Ammonium: | 0,5 mg/l |
| Ijzer: | 0,2 mg/l |
| Mangaan: | 0,05 mg/l |
Deze lage grenswaarden zijn zinvol omdat bij ijzerconcentraties > 0,5 mg/l direct merkbare veranderingen optreden (bruine verkleuring van het water bij blootstelling aan lucht, verandering in de smaak van het water). Vanaf 0,2 mg/l kunnen er ook verkleuringen en afzettingen optreden op oppervlakken die in contact komen met water, wat zowel de bruikbaarheid (vanuit het perspectief van de klant) als de technische bedrijfsveiligheid (vanuit het perspectief van de leverancier → afzettingen) beperkt.
Daarnaast kunnen afzettingen van ijzeroxidehydraten in leidingen de basis vormen voor ongewenste micro-organismen[4]. Om dit te voorkomen mag het door de waterleidingbedrijven geleverde drinkwater niet meer dan 0,05 mg/l ijzer bevatten[5]. De DVGW adviseert zelfs ijzerconcentraties ≤0,02 mg/l en mangaanconcentraties ≤0,01 mg/l.[6] In gereduceerd grondwater komt naast ijzer en mangaan ook ammonium vaak in verhoogde concentraties voor. Om algemene hygiënische redenen wordt hiervoor in de Drinkwaterverordening ook een grenswaarde gesteld.
Over het algemeen is het naleven van deze grenswaarden verplicht voor de drinkwatervoorziening, maar de meeste waterleveranciers stellen aanzienlijk hogere eisen aan hun eigen drinkwater. Dit komt ook overeen met de minimaliseringseis van de Drinkwaterverordening en DIN 2000: “Concentraties van chemische stoffen die het drinkwater kunnen verontreinigen of een nadelig effect op de eigenschappen ervan hebben, moeten zo laag worden gehouden als met redelijke inspanning kan worden bereikt in overeenstemming met de algemeen erkende regels van de technologie [ …] is mogelijk.”[2]
Voor waterleveranciers betekent dit kiezen voor de meest efficiënte en tegelijkertijd economische zuiveringstechnologie. Bij verhoogde concentraties ijzer, mangaan of ammonium wordt ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering (UEE) aanbevolen conform DVGW-werkblad W 223[6].
[1] DIN 2000:Centrale drinkwatervoorziening – principes en eisen voor drinkwater – planning, constructie, exploitatie en onderhoud van de voorzieningssystemen; DVGW technische regel
[2] TrinkwV 2001: Drinkwaterverordening in de versie gepubliceerd op 2 augustus 2013 (BGBl. I p. 2977)
[3] Richtlijn 98/83/EG van de Raad: betreffende de kwaliteit van water bestemd voor menselijke consumptie.
[4] Höll, Karl: Wasser. Berlin [u.a.]: 8., volledig herwerkt. Uitgave de Gruyter, 2002.
[5] Grohmann, Andreas ; Hässelbarth, U. ; Schwerdtfeger, W.: De drinkwaterverordening. Berlijn: 4e, nieuwe bewerking. Uitgave E.Schmidt, 2003.
[6] DVGW: Werkblad W 223-1. 2005.
Verschillende processen tussen de chemische en biologische componenten van het grondwater en het materiaalgehalte van de bodem leiden tijdens de exploitatie tot veroudering of verstopping van putten. Dit verwijst naar de vermindering van de prestatie van de put, voornamelijk als gevolg van de afzetting van reactieproducten in de putstructuur of in het aangrenzende gesteente en de daaruit voortvloeiende vermindering van het holtevolume. [1]
Gedeeltelijk verrot gewikkeld draadfilter
Zodra de waterinlaatgebieden in de putconstructie worden verkleind, neemt de leveringssnelheid af of neemt de verlaging van het bedrijfswaterniveau toe, terwijl de onttrekkingshoeveelheid gelijk blijft.
De belangrijkste oorzaken zijn:
- chemische en biologische uitharding
- sinteren
- Slijm
- dichtslibben
Terwijl verzanding het gevolg kan zijn van fouten in de putconstructie, hangen de andere oorzaken vooral af van de kwaliteit van het ruwe water en de werking van de put. [2]
Icking is de meest voorkomende vorm van veroudering
„De oxidatie van opgelost, tweewaardig ijzer en mangaan en de resulterende precipitatie van onoplosbare ijzer (III) of mangaan (IV) verbindingen is de meest voorkomende oorzaak van putveroudering.“ [3]
Verouderingsprocessen van putten in Duitsland volgens een DVGW-onderzoek [5]
Uit een DVGW-onderzoek uit 2009 bleek dat tweederde van alle waterleidingbedrijven last heeft van veroudering, wat meestal wordt bepaald door opbrengstverlies of rechtstreeks door camera-inspectie. Deze veroudering dwingt tot regeneratie en rehabilitatie van putten, wat door de meeste exploitanten van waterleidingbedrijven wordt uitgevoerd met tussenpozen van 1 tot 5 jaar. [4]
Uit eerder onderzoek van de DVGW blijkt dat de oorzaak vrijwel altijd verzanding is. Hiervan bestaat ruim 80% uit ijzeroxiden, de rest uit mangaanoxiden. [1]
Chemische en biologische uitharding
Chemische uitharding vindt plaats door de oxidatie van de tweewaardige soorten wanneer opgelost ijzer (Fe2+) of mangaanionen (Mn2+) in contact komen met opgeloste zuurstof. De reactiesnelheid is sterk afhankelijk van de pH-waarde, maar neemt sterk toe door de autokatalytische werking van reeds gevormde oxiden. Omdat de oxidatie van ijzer en mangaan verschillende redoxpotentialen vereist, komen er roestbruine ijzerafzettingen of zwarte mangaanafzettingen voor, maar slechts zelden beide. Wanneer beide soorten in het grondwater aanwezig zijn, wordt in eerste instantie alleen het ijzer geoxideerd.
Bij lagere redoxpotentialen komen meestal biologische afzettingen voor. De oxidatie wordt gekatalyseerd door sessiele bacteriën (bijvoorbeeld door “ijzerbacteriën”: Gallionella ferruginea, Leptothrix ochracea en discophorus). Deze bacteriën hebben een regelmatige aanvoer van voedingsstoffen uit stromend water nodig. Ze zijn onschadelijk voor de drinkwaterhygiëne, maar vormen naast de biomassa grote hoeveelheden oxiden (evenals hydroxiden en oxidehydraten).
De afzettingen zijn doorgaans onderhevig aan een verouderingsproces waarbij aanvankelijk amorfe oxiden die veel water bevatten, veranderen in dichtere kristallijne vormen, die vervolgens stabieler en moeilijker oplosbaar zijn. IJzergerelateerde korstvormingen komen meestal voor in de vorm van ferrihydriet (Fe5HO8 x 4 H2O) en goethiet (FeOOH). [1]
Conclusie:
Samenvattend is de verstopping van putten gebaseerd op de volgende factoren:
- Opgeloste ijzer- of mangaanionen (volgens vakliteratuur bij
- ijzerconcentraties > 0,2 mg/l[8])
- Een positief redoxpotentiaal / opgeloste zuurstof
- Een pH-waarde > 5
- Een verhoogde stroomsnelheid
- IJzer- en mangaanopslagbacteriën
Verrotte waaier van een onderwaterpomp
Deze factoren zijn vaak aanwezig in putconstructies. Met een prestatiedaling van 10% tot 20% als gevolg van uitharding is een vergevorderd stadium van veroudering al bereikt en “vereist regeneratie een hoog niveau van technische inspanning en dus hoge kosten”. Vaak wordt geprobeerd om door structurele maatregelen het zuurstofniveau te verlagen om de instroomsnelheid in het filtergebied positief te beïnvloeden.
Maar de meest efficiënte methode om dichtslibbing te voorkomen is het gebruik van ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering. Dit betekent dat ijzer en mangaan efficiënt uit het water worden verwijderd voordat ze in de putconstructie terechtkomen.
[1] Houben, George; Treskatis, Christoph: Regeneratie en renovatie van putten.München: Oldenbourg Industrieverl, 2003.
[2] Tohlen, Michael: Werkhulpmiddelen voor putbouwers.2e editie 2012.
[3] Wiacek, Hella: Putmonitoring voor optimaal putgebruik en onderhoud.Johannes Gutenberg Universiteit Johannes Gutenberg Universiteit in Mainz, Afdeling Scheikunde, Farmacie en Geowetenschappen, 2005
[4] Orlikowski, D; Dauchy, L; Schwarzmüller, H: Resultaten van het landelijke DVGW-onderzoek naar het onderhoud van putten.2009.
[5] Houben, George; Treskatis, Christoph: Regeneratie en renovatie van putten.München: Oldenbourg Industrieverl, 2003.
[6] Niehues, B.: DVGW-onderzoek ”Bronregeneratie”.1999.
[7] Houben, George; Treskatis, Christoph: Regeneratie en renovatie van putten.München: Oldenbourg Industrieverl, 2003.
[8] Mutschmann, Johann; Stimmelmayr, Fritz: Paperback over watervoorziening.Wiesbaden: 14e editie Friedr. Vieweg & Sohn Verlag, 2007.
[9] DVGW: Werkblad W 130, 2007.
De oplossing: ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering (UEE) met FERMANOX waterbehandelingssystemen
De ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering van grondwater (UEE) met FERMANOX® activeert een natuurlijk behandelingsproces in de watervoerende laag, zelfs vóór de winning. Met weinig moeite kunnen ijzer- en mangaanconcentraties op drinkwaterniveau worden gegenereerd. Dit voorkomt effectief alle verstoppingen in putten, pompen en leidingen. Tegelijkertijd is het proces bijzonder duurzaam,
- omdat er geen filtermateriaal nodig is,
- er wordt geen afvalwater of afval gegenereerd,
- de energiebehoefte is bijzonder laag en
- de levensduur van de geboorde putten wordt verlengd.
FERMANOX®-systeem voor ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering
Het proces: ondergrondse ijzerverwijdering en mangaverwijdering met FERMANOX
Oxidatiezones in de aquifer bij gebruik van een UEE
Het basisidee achter ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering is de introductie van water verrijkt met zuurstof uit de lucht in de watervoerende laag. Zelfs kleine hoeveelheden zuurstof activeren een effectief waterbehandelingsproces, omdat er rond de put een reactieruimte met een verhoogd redoxpotentieel ontstaat.
De stoffen die door verminderde omstandigheden in de watervoerende laag zijn opgelost, worden door oxidatie teruggebracht naar de vaste toestand en worden eenvoudigweg permanent elders in dezelfde watervoerende laag gefixeerd. Hierdoor wordt een efficiënte ijzer- en mangaanverwijdering uit het grondwater bereikt, evenals nitrificatie van ammonium, een vermindering van gemakkelijk geoxideerde organische stoffen en een vermindering van arseen.
Continue ondergrondse waterbehandeling is afhankelijk van de werking van ten minste twee putten, die afwisselend als productie- of infiltratieputten werken. De grootte van de reactieruimte rond elk putje wordt bepaald door de hoeveelheid infiltratie en het aandeel actief poriënvolume in de watervoerende laag. Het vereist een individueel ontwerp voor elke put, dat vooral gebaseerd is op de kwaliteit van het ruwwater en de vereiste zuiveringsprestaties.
Geschiedenis
Ondergrondse deïronisatie en mangaanverwijdering van grondwater worden sinds de jaren zeventig op industriële schaal en sinds de jaren tachtig in verschillende concepten toegepast in een groot aantal kleine en middelgrote systemen voor drink- en industriële waterzuivering, vooral in Duitsland, Nederland en Scandinavië. Winkelnkemper GmbH produceert sinds 1984 FERMANOX® waterbehandelingssystemen en is inmiddels marktleider op het gebied van ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering, met meer dan 10.000 geïnstalleerde compacte systemen.
De basisvereiste voor het gebruik van FERMANOX®-systemen voor ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering zijn verticale of horizontale filterputten in los gesteente (zand of grind), omdat de daadwerkelijke behandeling vooral het grote oppervlak van een poreuze ondergrond vereist. watervoerende laag. Voor putuitbreiding gelden de gebruikelijke technische regels (vooral DVGW W 113, W 123 en DIN 4924). Bovendien moet er vooral voor worden gezorgd dat er geen verticale stromingen in de putconstructie optreden.
Er zijn toepassingslimieten met betrekking tot de kwaliteit van het ruwwater. Met name voor de mangaanverwijdering is een minimale pH-waarde nodig, die vanwege het hoge rendement van het proces lager is dan bij bovengrondse processen. Bovendien neemt de zuiveringsinspanning sterk toe bij hogere ammonium- of methaanconcentraties in het grondwater (in tegenstelling tot diverse publicaties, zie ook[1]). Met FERMANOX® kan zelfs extreem grondwater worden gezuiverd tot drinkwaterniveau.
Om de toepasbaarheid van het proces te beoordelen, een geschikt waterbehandelingssysteem aan te bieden en de gebruikelijke FERMANOX®-garantie te garanderen (waarbij de grenswaarden van de Drinkwaterverordening voor ijzer, mangaan en ammonium niet worden overschreden), hebben wij daarom de volgende documenten nodig:
-
- Ruwwateranalyses van alle putten
- Laag- en uitbreidingslijsten van alle putten (→ DIN 4023 en 4943)
- Locatieplan
- Informatie over financieringsprestaties en -concept
- Registratie van putontwikkeling (indien beschikbaar, bijvoorbeeld protocollen voor ontzandings- en krachtpomptests)
- Mogelijk hydrogeologische rapporten
Vooronderzoeken kunnen nuttig zijn, waarvoor wij testfaciliteiten kunnen aanbieden.
[1] Groth, Peter; Czekalla, Christen; Dannöhl, Rainer; Kölle, Walter; Ließfeld, Rainer; Meyerhoff, Ralf; Olthoff, Reinhold; Rott, Ulrich; Wiegleb, Klaus: Ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering – bijgewerkt statusrapport.In: gwf – Water/Afvalwater (speciale druk) 138 (1997) nr. 4, pp. 182-187
Het FERMANOX®-waterbehandelingsproces garandeert ijzer-, mangaan- en ammoniumvrij water – rechtstreeks uit de bron.
FERMANOX® beschikt als pionier en marktleider in compacte systemen voor ondergrondse waterbehandeling over de knowhow om de hydrogeologische en waterchemische omstandigheden ter plaatse en het daaruit voortvloeiende ontwerp van het FERMANOX® waterbehandelingssysteem te evalueren.
Het eerste FERMANOX®-systeem werd in 1983 in gebruik genomen. Het ijzergehalte van het oorspronkelijke ruwe water bedroeg 6,7 mg/l, wat overeenkomt met 33,5 maal de grenswaarde volgens de Drinkwaterverordening. Het systeem draait nog steeds probleemloos, hoewel de geboorde put inmiddels zo’n 60 jaar oud is.
Inmiddels zijn ruim 10.000 systemen in gebruik genomen.
Voordelen van FERMANOX® waterbehandeling
Gezond, heerlijk water
Met FERMANOX® behandeld water is helder, zuiver en smakelijk – omdat het gegarandeerd ijzervrij is.
En FERMANOX® garandeert de naleving van de grenswaarden van de huidige drinkwaterregelgeving[1], niet alleen voor ijzer, maar ook voor mangaan en ammonium.
Dit is van belang omdat er sinds 2011 geen uitzonderingen meer zijn voor kleine leveranciers bij verhoogde concentraties (geologisch veroorzaakt).
Geen verkleuring
Water behandeld met FERMANOX® is ijzer- en mangaanvrij en laat daarom bij gebruik geen bruine of zwarte verkleuring achter. Hierdoor blijven wasgoed, wastafels, douches, badkuipen en tegels schoon.
Geen stortingen
Omdat ondergrondse behandeling ijzer- en mangaanhoudende afzettingen (verzanding) op putten, pompen en leidingen voorkomt, is reiniging of regeneratie niet langer nodig.
Het FERMANOX®-systeem verlengt de levensduur van uw gehele watervoorzieningssysteem aanzienlijk, omdat alleen zuiver, behandeld water door putten, pompen en leidingen stroomt.0
Dompelpompen na 5 jaar gebruik met FERMANOX® (boven) en een conventioneel grindfilter (onder)
Maximale efficiëntie – minimale energiebehoefte
In tegenstelling tot conventionele processen heeft het FERMANOX®-systeem slechts een kleine hoeveelheid zuurstofrijk water nodig, dat voor behandeling in de watervoerende lagen wordt gevoerd, omdat de natuurlijke reactiezone in het gebied rond de put vele malen groter is dan de filtervolume van bovengrondse filters.
Dit betekent dat de energiebehoefte voor de gehele watervoorziening aanzienlijk lager is dan bij conventionele waterbehandeling.
Geen onderhoud – alleen maar controles!
Omdat de waterbehandeling met het FERMANOX®-proces in de aquifer zelf plaatsvindt, is er geen regulier onderhoud nodig, alleen een controle.
Bij kleine FERMANOX®-waterbehandelingssystemen moet de vuilvanger voor het systeem eenmaal per jaar worden gecontroleerd, zodat de zuurstofverrijkingsprestatie niet afneemt door verstopping. Grote systemen zijn volledig onderhoudsvrij.
Geen filters, geen terugspoeling
In tegenstelling tot conventionele methoden zijn er geen bovengrondse filters nodig. Het water wordt op natuurlijke wijze behandeld voordat het wordt opgepompt en gebruikt – zonder chemicaliën of vervangende materialen.
Het vervelende en dure vervangen en afvoeren van filtermateriaal en het terugspoelen van de filters zijn niet meer nodig.
[1] De rechtsgrondslag is de Drinkwaterverordening in de versie gepubliceerd op 28 november 2011 (BGBl. I p. 2370), gewijzigd bij artikel 2 paragraaf 19 van de wet van 22 december 2011 (BGBl. I p. 3044).
FERMANOX® waterbehandeling voor particuliere huishoudens | FERMANOX® systeemtypen
De vereisten voor een waterbehandelingssysteem verschillen afhankelijk van de watervereisten, waterkwaliteit en controlevereisten in de specifieke toepassing. Voor iedere toepassing hebben wij passende FERMANOX® systemen, onderverdeeld in de volgende basistypen:
| FERMANOX®-Bijlage | Water voorraad | Toepassingsgebied | Controle/regulering | Mogelijkheid om te monitoren |
|---|---|---|---|---|
| Type BV | met 1 geboorde put | voor kleinere diensten; tot max. 15 m³/dag | afhankelijk van verbruik | ja |
| Type BZ | met 1 geboorde put | voor kleinere diensten; tot max. 10 m³/dag | tijdsafhankelijk | nee |
Uitvoeringen van de verschillende basistypen
Achter elk van de hierboven genoemde FERMANOX®-basistypen schuilt een verscheidenheid aan systemen met verschillende afmetingen en kenmerken (bijvoorbeeld type BV 30 P).
Het geschikte systeem kan door Winkelnkemper GmbH alleen op basis van een individueel ontwerp (afhankelijk van de waterbehoefte en de waterkwaliteit van het grondwater) worden geselecteerd.
Installatievoorbeeld FERMANOX®-BV | 1-wellssysteem | Kleine waterbehoefte
Installatievoorbeeld voor waterbehandelingssysteem FERMANOX BV (afbeelding)
Afbeelding FERMANOX®-BV | 1-wellssysteem | Kleine waterbehoefte
Bij de keuze voor een proces tussen bovengrondse en ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering is het de moeite waard om beide alternatieven te vergelijken op basis van efficiëntie en kosteneffectiviteit.
Als je ondergrondse ijzerverwijdering en mangaanverwijdering vergelijkt met een open grindfilter zonder toevoegingen (dus zonder verharding of toevoeging van hulpstoffen etc.) ontstaat het volgende kwalitatieve beeld:
Conceptvergelijking FERMANOX in vergelijking met het grindfilterproces
Ondergrondse ijzer- en mangaanverwijdering is met het FERMANOX-waterbehandelingsproces efficiënter.
Om de aanzienlijk hogere efficiëntie van ondergrondse ijzer- en mangaanverwijdering in vergelijking met bovengrondse snelfilters te begrijpen, is een vergelijking van de reactieruimten nuttig.
Met ongeveer 25% effectief poriënvolume in een losse gesteente-aquifer creëert infiltratie een reactieruimte die ongeveer 4 keer het volume van het infiltratievolume heeft – vele malen groter dan bij conventionele snelfilters. In deze grote ruimte wordt het water naar de put gepompt. Infiltratie vindt plaats in de tegenovergestelde richting van de put in de watervoerende laag. In tegenstelling tot conventionele filters betekent dit dat de gehele reactieruimte voor de verwerking actief wordt en dat de processen van oxidatie en adsorptie op voordelige wijze grotendeels gescheiden zijn. Omdat de stroomsnelheid altijd groter is dan de infiltratiesnelheid, is er geen verandering in de balans in de watervoerende laag buiten de reactieruimte.
Vergelijking van de reactieruimtegroottes in de watervoerende laag en in het bovengrondse filter [1]
De grote reactieruimte of de enorme oppervlakte-actieve stof voor adsorptie en reactie, een lange reactietijd en het gunstiger tegenstroomprincipe in deze reactieruimte resulteren in een efficiëntie die met bovengrondse processen vrijwel onhaalbaar is. Als gevolg hiervan bereikt de UEE aanzienlijk hogere verwerkingsprestaties met een lagere zuurstofbehoefte (en een lager energieverbruik). Zelfs grondwater met extreem hoge ijzer- en mangaanconcentraties kan met FERMANOX® worden behandeld tot een concentratie ruim onder de grenzen van de Drinkwaterverordening.
[1] Friedle, M; Rott, U: Grondbeginselen en toepassingen van ondergrondse grondwaterbehandelingsprocessen. Handboek voor watervoorziening en afvalwatertechnologie. Vulkan-Verlag, 1998, blz. 79-107
